Kulki z Poli(metakrylan metylu) PMMA

Polimetakrylan metylu jest prawdopodobnie jedną z najlepiej znanych odmian polimerów akrylowych. Technologia powstawania tego polimeru oparta jest o polimeryzację blokową, lub suspensyjną estru kwasu metakrylowego, co prowadzi do otrzymania termoplastu o dużym ciężarze cząsteczkowym.

PMMA jest materiałem twardym, kruchym o dużej wytrzymałości , dużym module sprężystości oraz dużej twardości powierzchniowej,  z której wynika bezpośrednio duża odporność na zarysowania.

Główne zastosowania PMMA wynikają oczywiście z jego własności – szczególnie pożądana jest przeźroczystość i odporność na starzenie w warunkach atmosferycznych. Właściwości te sprawiają, że PMMA jest chętnie wykorzystywany jako materiał do wszelkiego typu „oszkleń”, zwłaszcza w dziedzinach, dla których ważna jest przeźroczystość. PMMA spotkać można min. W konstrukcjach znaków reklamowych, jako element osłonowy w oświetleniu ulicznym lub lamp oświetleniowych w warunkach podwyższonego zapylania, a także w osłonach tylnych lamp samochodowych.

Oferowane przez nas termoplastyczne kulki z PMMA charakteryzują się dobrą twardością, przejrzystością i odpornością na ścieranie a własności mechaniczne powodują, że kulki z PMMA są odporne na uderzenia i korozję.

Kulki z PMMA są odporne na działanie roztworów wodnych, rozcieńczonych kwasów nieorganicznych, węglowodorów alifatycznych, amoniaku, zasad, smarów, olejów. Nie należy stosować kulek z PMMA jeśli będą wykorzystywane w środowisku, w którym będą miały kontakt z węglowodorami aromatycznymi, chlorowcami, ketonami, estrami alkoholi, etylem i metylem.

Akrylowe kulki PMMA są wykorzystywane min., w zaworach zwrotnych, jako elementy sprzętu do wizualizacji, w laboratoryjnych kontrolerach przepływu, a także jako element wykorzystywany przez żonglerów zwłaszcza w ekstremalnej dziedzinie jaką jest żonglerka kontakotwa (contact jungling). Kulki z PMMA mogą być traktowane jako zamiennik poliwęglanu.

 

COOCH3

|

-CH2-C-

|

CH3

wzór PMMA Poli(metakrylan metylu)

 

 Literatura:

H. Saechtling: Tworzywa Sztuczne. Poradnik. WNT , wyd. 5 zmienione, Warszawa 2005.

Koszkul J.: Materiały polimerowe. Wyd. Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa 1999.

Koszkul J., Superlak O.: Podstawy fizykochemii i właściwości polimerów. Wyd. Politechnika Częstochowska. Częstochowa 2004.



Nazwa technicznaNazwa handlowaNazwa skrótowaFormuła molekularna

Polimetakrylan metylu 

Akryl, Pleksiglas, PlexiPMMA

(C5O2H8)n




Właściwości fizyczne / mechaniczne / termiczne / elektryczne / magnetyczne

WłaściwośćOznaczenieJednostkatyp właściwościUwagiWartość
Gęstośćϱ
g / cm3fizycznaw temperaturze pokojowej *1,18
Moduł YoungaEMPamechaniczna-2870
Współczynnik tarcia

μ

-mechanicznaw temperaturze pokojowej *
0,45
Absorbcja wodyAw

%

fizyczna

24h

0,30
Współczynnik rozszerzalności cieplnej

α

[10^-6/ºC]termiczna(ΔT=0-100°C)
68
Przewodność cieplna

λ

W/(m·K)

termicznaw temperaturze pokojowej0,18
Rezystywność
ρ
Ω*melektryczna-> 10^13
Przenikalność magnetyczna

µ

-magnetycznadiamagnetyczna

<~1


* - temperatura pokojowa: RT=20°C

Diamagnetyzm – jest zjawiskiem polegającym na indukcji w ciele znajdującym się w zewnętrznym polu magnetycznym pola przeciwnego, osłabiającego działanie zewnętrznego pola. Diamagnetyzm jest własnością właściwą dla wszystkich substancji, ale zazwyczaj jest maskowany przez silniejszy paramagnetyzm. Wyjątkiem są przeważnie związki chemiczne posiadające wiązania wielokrotne lub układ aromatyczny.




Własności mechaniczne
Rodzaj właściwościTyp właściowościJednostkaWartosćJednostkaWartość
TwardośćMechanicznaShore'a D *84 - 87--
Wytrzymałość na ściskanieMechanicznaMPa80 - 120psix10^311 - 17
Temperatura pracyMermicznaºC
- 40 - 90ºF
- 40 / 194


* Skala twardości Shore’a  zostałą opracowana w 1906 roku przez Alberta Ferdynanda Shore’a. Pomiar przeprowadzany jest metodą dynamiczną z zastosowaniem skleroskopu Shore’a. Pomiaru tą metodą dokonuje się zazwyczaj w przypadku, gdy w stosunku do badanych przedmiotów nie można zastosować metod statycznych, czyli skali Rockwella, Brinella lub Vickersa.

W przypadku badania materiałów miękkich do wskazania twardości wykorzystuje się twardościomierze typu A, natomiast do badania materiałów twardych stosowane są twardościomierze typu C i D. Należy zdawać sobie sprawę, że wyniki badań przeprowadzonych z zastosowaniem różnych typów twardościomierzy nie są porównywalne, dlatego wskazując wynik badania niezbędne jest określenie typu zastosowanego twardościomierza. Pomiary twardościomierzem typu D są zalecane, gdy twardość badana twardościomierzem A przekroczy wartość 90. Natomiast jeśli twardość mierzona twardościomierzem D jest mniejsza niż 20 należy przeprowadzić badanie twardościomierzem typu A.




Zakres dostaw

Średnicajednostkaśrednicajednostkaklasa dokładności
0,300 - 350,000mm1/64" - 14"cal0 - I , II - III